Medea
|
Μ ή δ ε ι α α π ό τ η ν α ρ χ ή κείμενο Σπύρου Βρεττού χορογραφία Μάρως Γαλάνη …για τους τόπους που στέρφοι πια διώχνουνε τις γυναίκες τους. …για την αγάπη και τα άυπνα μάτια κάτω από τα κλειστά βλέφαρα …για την προδοσία, που γεννά τέρατα …για τα τέρατα και τους δακρυσμένους δαίμονες Κορίτσι. Αυτό που τρίζει μέσα στη σιωπή είναι ο δρόμος της, η φωνή του ενδόμυχου αδοκίμαστου κόσμου. Γυναίκα. Στην καρδιά Της χαραγμένη η απόκρημνη κορυφογραμμή του Καυκάσου Ερωτευμένη. Σαν να έχει ενδώσει στην επιθυμία Του πριν γεννηθεί. Σύζυγος και Μητέρα. Αυτή η εσπέρα ήσυχη γέρνει προς την πλευρά της αγάπης. Η φθορά του παντρεμένου ζευγαριού Οι Δυο τους μαζί στη νύχτα ευθείες που δε θα συγκλίνουν πια. Βάρβαρη σε ξένο τόπο Περνάει τα πρωινά, τα μεσημέρια και τα βράδια στον καθρέφτη. Κανείς δεν Την κοιτάει εδώ. Προδομένη Όποιος χάνει την πίστη του βρίσκεται ξαφνικά σε μια περιοχή τρόμου που δεν μπορεί να την περάσει αν δεν καταστραφεί Οργισμένη Με το βάρος που κουβαλάει το αίμα των αθώων παιδιών. Θύτης Αυτή. Θύμα Αυτή. Μάρω Γαλάνη «Κι έχε στο νου σου πάντοτε μ΄ ακούς? Το αχ! που βγάνει ο σκοτωμός το αχ! που βγάν’ η αγάπη» Οδυσσέας Ελύτης |